Βιασμός, δολοφονία, πόλεμος - όλοι έχουν κοινό ένα πράγμα: Άνδρες.
Η επιθετικότητα, η βία, η φιλοδοξία που δεν ελέγχετε από τη κρίση - όλα αυτά είναι τα συνοδευτικά της "τοξικής ανδροπρέπειας", σωστά;
Και η λύση είναι προφανής: κάνετε τους άνδρες λιγότερο τοξικούς.
Κάνετε τους άνδρες λιγότερο αρρενωπούς.
Κάνετε τους άντρες περισσότερο σαν γυναίκες.
Αλλά είμαι εδώ για να σας πω ότι αυτός ο τρόπος σκέψης δεν είναι απλά λάθος, είναι επικίνδυνος.
Και να γιατί: Όταν προσπαθείτε να κάνετε τους άνδρες περισσότερο σαν γυναίκες, δεν εισπράττετε λιγότερο "τοξικό ανδρισμό", παίρνετε περισσότερο.
Γιατί; Επειδή οι κακοί άντρες δεν γίνονται καλοί όταν σταματούν να είναι άνδρες. γίνονται καλοί όταν σταματούν να είναι κακοί. Η επιθετικότητα, η βία και η αχαλίνωτη φιλοδοξία δεν μπορούν να εξαλειφθούν από την ψυχή του άντρα. μπορούν να αξιοποιηθούν μόνο. Και μόνο όταν χρησιμοποιούνται σωστά, είναι εργαλεία για το καλό, και όχι για το κακό.
Τα ίδια αρρενωπά χαρακτηριστικά που φέρνουν την καταστροφή, τα ίδια ακριβώς κατανικούν τις τυρρανίες. Τα χαρακτηριστικά που υποθάλπουν την απληστία , τα ίδια δημιουργούν εύρρωστες οικονομίες. Τα χαρακτηριστικά που οδηγούν τους άνδρες στο να παίρνουν επικίνδυνα ρίσκα, τους οδηγούν επίσης στο να παίρνουν ηρωικές αποφάσεις.
Η απάντηση στον κακό ανδρισμό δεν είναι λιγότερος ανδρισμός. είναι καλύτερος. Και ξέρουμε τι σημαίνει αυτό.
Είναι ένας νεαρός που ανοίγει την πόρτα για ένα κορίτσι στο πρώτο τους ραντεβού. Είναι ένας πατέρας που εργάζεται για πολλές ώρες για να προσφέρει την οικογένειά του. Είναι ένας στρατιώτης που διακινδυνεύει τη ζωή του για να υπερασπιστεί τη χώρα του.
Το αυξανόμενο πρόβλημα στη σημερινή κοινωνία δεν είναι ότι οι άνδρες είναι πολύ αρρενωποί, είναι ότι δεν είναι αρκετά αρρενωποί. Όταν οι άνδρες αγκαλιάσουν την αρρενωπότητά τους με τρόπο υγιή και παραγωγικό, γίνονται ηγέτες, πολεμιστές και ήρωες. Όταν αρνούνται την αρρενωπότητά τους, ξεφεύγουν από τις ευθύνες, αφήνοντας καταστροφή και απόγνωση στο πέρασμά τους.
Οι συνέπειες γίνονται αντιληπτές παντού.
Ένας στους τέσσερις πατέρες ζει πλέον χώρια από τα παιδιά του. Και τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα είναι γενικά πιο καταθλιπτικά από τους συνομηλίκους τους που έχουν μητέρα και πατέρα. Διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο για φυλακή, εφηβική εγκυμοσύνη και φτώχεια. Το εβδομήντα ένα τοις εκατό των μαθητών που εγκαταλείπουν το σχολείο είναι χωρίς παιδιά χωρίς πατέρα.
"Από όλα τα θεμέλια πάνω στα οποία χτίζουμε τη ζωή μας ... η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό. Και καλούμαστε να αναγνωρίσουμε και να τιμήσουμε το πόσο απαραίτητος είναι κάθε πατέρας σε αυτό το οικοδόμημα "
Αυτό ειπώθηκε από τον τότε-γερουσιαστή Μπαράκ Ομπάμα το 2008.
«Αν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας», συνεχίσε, «ας παραδεχτούμε ότι ... πάρα πολλοί πατέρες ... λείπουν από πάρα πολλές ζωές και πάρα πολλά σπίτια».
Όσο κι άν προσπαθούμε να αρνηθούμε την ανάγκη για πραγματική ανδρική δύναμη στην κοινωνία, η πραγματικότητα δεν αρνείται την αναγκαιότητά της. Οι υγιείς οικογένειες και οι ισχυρές κοινότητες εξαρτώνται από την ηγεσία και την ανδρεία των καλών ανδρών.
Ωστόσο, η τρέχουσα τάση είναι να ευνουχίσουμε τους νέους άνδρες με την ελπίδα να επιτύχουμε κάποια ουτοπική αντίληψη για ισότητα και ειρήνη. Και αρχίζει στις πρώτες ηλικίες. Στην σχολική τάξη, τα αγόρια είναι πάντα το "πρόβλημα". Στην παιδική χαρά, τα επιθετικά παιχνίδια όπως το dodgeball έχουν από καιρό αφαιρεθεί. Λέμε στους νέους ανθρώπους ότι η εγγενής τους επιθυμία να ανταγωνιστούν είναι λάθος. Όλοι παίρνουν ένα βραβείο. Μην τρέχετε για τα σκορ. Αυτή η αντι-ανδρική ροπή συνεχίζεται μέσω της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και στον εργασιακό χώρο. Έχει δημιουργήσει εκατομμύρια εκνευρισμένων ανδρών, δυστυχισμένες γυναίκες και μπερδεμένων αγοριών και κοριτσιών.
Εδώ είναι ένα μυστικό που κάθε γυναίκα ξέρει: Οι γυναίκες θέλουν πραγματικούς άνδρες -άνδρες που μπορούν να βασιστούν και, ναι, να τους κοιτάζουν στα μάτια. Καμιά φεμινιστική θεωρία δεν θα το αλλάξει αυτό. Δεν γνωρίζω καμία γυναίκα, σε καμία ηλικία, που να προσελκύεται από έναν παθητικό άντρα που να την βλέπει σα να είναι εκείνη ο οικονομικός του συμπαραστάτης, ο προστάτης και ο ηγέτης του. Κάθε γυναίκα που γνωρίζω θέλει έναν ισχυρό, υπεύθυνο άντρα. Αυτό δεν είναι συνέπεια μιας κοινωνικής δομής ή πολιτιστικής πίεσης -είναι έμφυτο.
Η υποτίμηση του ανδρισμού δεν θα τελειώσει καλά, επειδή οι θηλυπρεπείς, παθητικοί άνδρες δεν σταματούν το κακό. Οι παθητικοί άνδρες δεν υπερασπίζονται, δεν προστατεύουν , δεν παρέχουν. Οι παθητικοί άνδρες δεν οδηγούν. Οι παθητικοί άνδρες δεν κάνουν τα πράγματα που ανέκαθεν χρειαζόμασταν να κάνουν οι άντρες για να αναπτυχθεί η κοινωνία.
Στο βιβλίο του, "Η κατάργηση του άνδρα", ο Αγγλος κοινωνικός φιλόσοφος C.S. Lewis γράφει για το πρόβλημα αυτό. Περιγράφει την ένταση "ανάμεσα στον εγκεφαλικό και τον συναισθηματικό άνδρα." "Με τη διάνοιά του," εξηγεί ο Lewis, ο άνδρας "είναι απλός στις αντιλήψεις του, και με τις επιθυμίες του απλά ενστικτώδης".
Χρειαζόμαστε και τα δύο. Αφαιρέστε το ένα, και μένετε με έναν άνθρωπο που είναι είτε αδύναμος είτε κακός. Και σε έναν κόσμο κακίας, οι αδύναμοι άνδρες δεν είναι τίποτα περισσότερο από υποχείρια των πονηρών ανθρώπων.
Βιασμοί, δολοφονίες, πόλεμοι - όλα έχουν δύο κοινά πράγματα: κακούς που κάνουν τους βιασμούς, τις δολοφονίες και τον πόλεμο. και αδύναμους άνδρες που δεν θα τους σταματήσουν. Χρειαζόμαστε καλούς άντρες που θα το κάνουν.
Δεν είναι ο ανδρισμός τοξικότητα. Είναι η έλλειψή του.
Πηγή. youtube.com, Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά
