1] Είναι αλήθεια ότι αν δεν βιώσει κάποιος στο πετσί του ένα γεγονός, δεν μπορεί να νιώσει τον άλλον. Για παράδειγμα: ένας που πέρασε φτώχεια ή πένθος ή κατοχή ή αρρώστια ή έκανε μήνες στο κρεβάτι ή χωρισμό και εγκατάλειψη κλπ αυτός μπορεί να πει κάτι παραπάνω στον φτωχό, στον πενθούντα, στον άρρωστο, στον χτυπημένο, στο χωρισμένο, στον κατάκοιτο...Θα το πει από την καρδιά του και από προσωπικό βίωμα και εμπειρία. Δεν θα είναι ο λόγος του μια αποστήθιση από κάποιο βιβλίο, μια ξερή μετάδοση γνώσεων, αλλά μια μετάγγιση ζωής. Και η παρέμβασή του θα πιάσει τόπο.
2] Αν τώρα αυτόν τον άνθρωπο, τον έμπειρο, τον πονεμένο, τον βάλουμε να αποφασίσει για όλες τις παραπάνω ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και να ρυθμίσει ζητήματα που τους απασχολούν, ασφαλώς θα δει με περισσότερη κατανόηση και ζεστασιά ψυχής το όποιο πρόβλημα και θα κάνει το καλύτερο, γιατί τα έχει περάσει, πολύ δε περισσότερο, αν χτυπήθηκε πρόσφατα από τη ζωή. Αυτό, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, είναι νόμος στις κοινωνίες και τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων.
3] Αυτό όμως το τόσο απλό, αυτή η υπόθεση εργασίας, γιατί να αποτελεί εφιαλτικό όνειρο και απλησίαστο γεγονός για τους βουλευτές μας; Κρίμα! Δεν βγήκαν κάποιοι από αυτούς από φτωχές οικογένειες; Δεν υπήρξαν ποτέ φτωχοί, εργαζόμενοι; Δεν έχουν γέροντες συγγενείς; ΄Η άλλους συγγενείς που βρίσκονται σε ανάγκη αυτή την εποχή; Αλήθεια, όλους τους βόλεψαν; Μάλλον, αυτό συμβαίνει, γιατί όλοι αυτοί δεν ακούνε μέσα στα πολυτελή σπίτια τους "μπαμπά, μαμά πεινάω..." και "τι θα φάμε σήμερα". Δεν βλέπουν τις γυναίκες τους, να γυρίζουν με άδεια καλάθια από τα υπερκαταστήματα και να μαραζώνουν τα παιδιά τους νηστικά στα σχολεία. Βέβαια, δεν ψωνίζουν αυτοί, αλλά οι υπηρεσίες, δεν παγώνουν αυτοί χωρίς πετρέλαιο, δεν κινδυνεύουν αυτοί στις στάσεις και στους δρόμους κλπ. Θυμίζει εκείνο το κωμικοτραγικό της Μαρίας Αντουανέττας, η οποία συνιστούσε "να φάνε οι πεινασμένοι παντεσπάνι, αφού δεν έχουν ψωμί". Ζουν μακριά από τη δυστυχία του λαού μας.
4] Μπορεί κάποτε να πείνασαν κι αυτοί. Αλλά τώρα "περασμένα ξεχασμένα". Τώρα βιώνουν τη νοοτροπία του νεόπλουτου. Βγάζουν απωθημένα στις πλάτες του φορολογούμενου λαού. Μένουν κλεισμένοι στις κομματικές τους κάστες και ξεσυνερίζεται ο ένας τον άλλον ανταγωνιζόμενοι σε επίδειξη και πλουτισμό. Το δείχνουν οι αγορές τους, οι ενδυμασίες, οι συμπεριφορές τους και τα έξοδά τους, όταν γίνονται υπουργοί, οι ανακαινίσεις των γραφείων τους κλπ. Χάνουν την απλότητά τους. Ανεβαίνουν κλίμακα ζωής και αριστοκρατίας και όλα τα έξοδα τότε δικαιολογούνται.
5] Ίσως και να μη πείραζε τόσο αυτό, όσο το ότι δεν παραδειγματίζονται από τα μεγάλα παραδείγματα του Έθνους μας, που άλλοι πέθαναν στην ψάθα, δεν βόλεψαν κανένα συγγενή, δεν έπαιρναν χρηματοδοτήσεις, δεν δέχονταν δώρα, ζούσαν λιτότατα, κυκλοφορούσαν τη νύχτα στα σοκάκια για να βλέπουν "ιδίοις όμμασιν" τα βάσανα του λαού και από τα λάφυρα ακόμη του πολέμου έπαιρναν απλά ένα σουγιά. Τόση ήταν η ανιδιοτέλειά τους!
6] Δύο όμως είναι ασυγχώρητα: Το ότι δεν κατεβαίνουν στις βουλευτικές τους αποζημιώσεις ούτε ευρώ και ότι ψηφίζουν τυφλά, άσπλαχνα, κομματικά, απόλυτα πειθαρχικά, απρόσωπα, απάνθρωπα. Πείθει ο ένας τον άλλο για την ψηφοφορία και δεν τολμά να διαφοροποιηθεί. Όλοι έξω στους δρόμους όμως φωνάζουν, το φωνάζει η γη, το χωριό, η πόλη, το πεζοδρόμιο, τα κλειστά μαγαζιά, τα κλειστά μάτια των πεθαμένων που αυτοκτόνησαν...Δεν μπορούμε άλλο!!! Κι αυτοί συνεχίζουν με σκιαγμένη την ψυχή και στρεβλωμένη τη συνείδηση. Ζούνε με το φόβο της διαγραφής.
7] Βγείτε λίγο έξω από το κοινοβουλευτικό σας καβούκι, εθνοπατέρες, και δείτε την πραγματικότητα. Κάντε επιτέλους μια δοκιμή: Κλείστε τραπεζικούς λογαριασμούς και ζήστε μόνο με ένα χιλιάρικο. Μια δοκιμή για ένα μήνα! Με 570 ευρώ! Ζήστε επιτέλους στο επίπεδο του λαού! Αρνηθείτε για ένα μήνα τις απαλλαγές σας, τα προνόμιά σας. Το αυτοκίνητό σας. Γιατί γελάτε; Τόσες χιλιάδες πινακίδες αυτοκινήτων δεν κατατέθηκαν αυτά τα χρόνια; Κι αν συμβεί τίποτε στην υγεία σας, πράγμα που δεν το ευχόμαστε, να πάτε να περιμένετε για ραντεβού στους γιατρούς του δημοσίου. Εφιάλτης αί; Ούτε μια στιγμή δεν θα μπορέσετε.
8] Αλήθεια, δεν φοβάστε τις κατάρες των μανάδων του λαού μας; Ψηφίζετε και ξαναψηφίζετε μέτρα επί μέτρων. Δήθεν αποσκιρτάτε τη μια μέρα, δήθεν διαμαρτύρεστε την άλλη, δήθεν διαπραγματεύεστε την τρίτη, δήθεν καταλαβαίνετε και δήθεν συμπάσχετε. Είστε οι "Δήθεν". Σας λέμε κι εμείς ότι δήθεν ψηφίζετε, δήθεν είστε βουλευτές, δηλ. είστε ανύπαρκτοι! Μπορεί να γλυτώσετε σήμερα τη διαγραφή του κόμματος, αλλά αύριο θα σας διαγράψει ο λαός μας με την ψήφο του!!!
