Ἡ διατροφή τῶν φτωχῶν, ἡ προστασία τῶν ἀδικουμένων, ἡ ἐπιμέλεια τῶν ξενιτεμένων, ἡ βοήθεια τῶν δοκιμαζομένων, ἡ πρόνοια τῶν ὀρφανῶν, ἡ συμμαχία τῶν χηρῶν, …αὐτά εἶναι τά κειμήλια τῆς Ἐκκλησίας, αὐτοί εἶναι οἱ θησαυροί πού τῆς πρέπουν, καί παρέχουν καί σέ μᾶς τήν εὐχαρίστηση καί σέ σᾶς τήν ὠφέλεια, ἤ μᾶλλον καί σέ σᾶς τήν εὐχαρίστηση καί τήν ὠφέλεια. (1)

Ἀλλά τί λένε συνέχεια; «Ἔχει λεφτά ἡ Ἐκκλησία». Καί τί σέ νοιάζει ἐσένα; Γιατί, ἄν δώσει κάποιος ἄλλος, δέ θά σωθεῖς ἐσύ, οὔτε ἄν παράσχει στούς φτωχούς ἡ Ἐκκλησία, θά ἐξαλείψεις ἐσύ τά δικά σου ἁμαρτήματα.

Ἄν λοιπόν γι’ αὐτό δέν τούς δίνεις, ἐπειδή ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νά δώσει σέ αὐτούς ποῦ ἔχουν ἀνάγκη, τότε μήπως ἐπειδή προσεύχονται οἱ ἱερεῖς, δέ θά προσευχηθεῖς ἐσύ;

Καί ἐπειδή νηστεύουν ἄλλοι, ἐσύ θά μεθᾶς συνέχεια;

Δέν ξέρεις ὅτι ὁ Θεός δέν καθόρισε τήν ἐλεημοσύνη τόσο γιά τούς φτωχούς, ὅσο γιά αὐτούς ποῦ δίνουν;

Ἀλλά ὑποπτεύεσαι τόν ἱερέα; Πολύ μεγάλη καί αὐτή ἡ ἁμαρτία, ἀλλά δέ θά σταθῶ σέ αὐτό. Κάν’ τά μόνος σου ὅλα, καί ἔτσι θά πάρεις διπλό μισθό. Γιατί κι ἐμεῖς μιλᾶμε γιά τήν ἐλεημοσύνη, ὄχι γιά νά τά φέρεις σέ μᾶς, ἀλλά γιά νά τούς βοηθᾶς μόνος σου. Γιατί ἄν τά προσφέρεις σέ μένα, ἴσως σέ καταλάβει καί ἡ ματαιοδοξία, καί πάλι ἄν σκανδαλισθεῖς καμιά φορᾶ, θά ἀρχίσεις τίς πονηρές ὑποψίες. Ἄν ὅμως ὅλα τα κάνετε μόνοι σας, θά ἀπαλλαγεῖτε καί ἀπό τά σκάνδαλα καί ἀπό τίς ἄτοπες ὑποψίες, καί μεγαλύτερος θά εἶναι ὁ μισθός σας. (2)

Ὅταν δεῖς τό μέγεθος τῆς περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας, σκέψου καί τά κοπάδια τῶν ἐγγεγραμμένων φτωχῶν, τά πλήθη τῶν ἀρρώστων, τούς σκοπούς τῶν χιλιάδων δαπανῶν, ὑπολόγισε, μέτρα, κανείς δέ θά σέ ἐμποδίσει, ἀλλά ἕτοιμοι εἴμαστε νά δώσουμε λογαριασμό γιά ὅλα… Γιατί καί ἡ Ἐκκλησία γιά τή δική σας μικροπρέπεια ἀναγκάζεται νά ἔχει αὐτά πού ἔχει σήμερα. Ἄν ὅμως τά κάναμε ὅλα κατά τούς ἀποστολικούς νόμους, θά ἔπρεπε εἰσόδημα τῆς Ἐκκλησίας νά εἶναι ἡ δική σας διάθεση, ἡ ὁποία εἶναι καί ταμεῖο ἀσφαλές καί θησαυρός πού δέν μποροῦν νά τόν πάρουν οἱ κλέφτες. Τώρα ὅμως ὅταν ἐσεῖς θησαυρίζετε ἐπί τῆς γῆς, καί ὅλα τα κλείνετε στά ταμεῖα τά δικά σας, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία ἀναγκάζεται νά δαπανᾶ γιά τούς συλλόγους τῶν χηρῶν, γιά τούς χορούς τῶν παρθένων, γιά τή φιλοξενία τῶν ἐπισκεπτῶν, γιά τίς ταλαιπωρίες τῶν μεταναστῶν, γιά τίς συμφορές τῶν φυλακισμένων, γιά τίς ἀνάγκες τῶν ἀρρώστων καί τῶν λαβωμένων, καί σέ ἄλλες τέτοιες ὑποθέσεις, τί θά ἔπρεπε νά κάνουμε;

Νά τούς ἀποστραφοῦμε ὅλους αὐτούς, καί νά τούς πετάξουμε στή θάλασσα;

Καί ποιός θά ἀντέξει νά δεῖ ὅλα αὐτά τά ναυάγια;

Τούς ὀδυρμούς, τούς θρήνους, τίς κραυγές ποῦ θά ἀκούγονται παντοῦ; (3)

_________________

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου:

(1) Ἀπόσπασμα ἀπό τό «Ὑπόμνημα εἰς τόν Ἅγιον Ματθαῖον» ΠΕ΄ 4 (PG 58, 762)

(2) Ἀπόσπασμα ἀπό τό λόγο τοῦ ἁγίου «Εἰς τήν Ἅ΄ πρός Κορινθίους» ΚΑ΄ 6 (PG 61, 178)

(3) Ἀπόσπασμα ἀπό τό λόγο τοῦ ἁγίου «Εἰς τήν Ἅ΄ πρός Κορινθίους» ΚΑ΄ 7 (PG 61, 179