«Οι συμμαθητές κάνουν πλάκα για τη μαντίλα»

Στις ευρωπαϊκές έρευνες η Ελλάδα εμφανίζεται ως η πλέον ανεκτική χώρα στη μαντίλα. Δεν ήταν άλλωστε, μέχρι πρόσφατα, κάτι ξένο με την ελληνική καθημερινότητα, κυρίως στα χωριά. Είναι πράγματι έτσι; Πώς αντιδρούν οι Ελληνες μαθητές μπροστά σε ένα κορίτσι με μαντίλα; «Δεν φορούσα μαντίλα μέχρι που επισκέφθηκα τη γιαγιά μου στην Αίγυπτο, πριν από τρία χρόνια» περιγράφει η Νάντια, μαθήτρια σε λύκειο των Πετραλώνων. «Καμιά φορά στεναχωριέμαι όταν με πειράζουν τα παιδιά, αλλά πιστεύω ότι δεν το κάνουν από κακία. Εχουν προσπαθήσει να μου ξεσκεπάσουν το κεφάλι ενώ κάποιοι με αποκαλούν “μαντίλα” για πλάκα», λέει. Πάντως, η ίδια εμφανίζεται αποφασισμένη να θυσιάσει τη μαντίλα για το επάγγελμα και τον έρωτα. Εξάλλου είναι μόλις 15 χρονών. «Εχω μια μουσουλμάνα συμμαθήτρια από την Τουρκία, η οποία όμως δεν φοράει. Δεν είναι υποχρεωτικό», προσθέτει.

Στην Ελλάδα το «δίλημμα» «αν ένα κορίτσι θα φοράει μαντίλα στο σχολείο ή το πανεπιστήμιο» απασχόλησε την επικαιρότητα με τη δημοσιοποίηση, στις αρχές του τρέχοντος έτους, περίπτωσης όπου διευθυντής γυμνασίου στην περιοχή του Ρέντη δεν επέτρεψε -σύμφωνα με μαρτυρίες των γονιών- σε μουσουλμάνα μαθήτρια να παρακολουθήσει τα μαθήματα λόγω μαντίλας. Κατόπιν αντιδράσεων ο διευθυντής απέδωσε το γεγονός σε παραξήγηση, ενώ η μαθήτρια συνέχισε να παρακολουθεί κανονικά τα μαθήματά της.

Οπως εξηγεί στην «Κ» η υπεύθυνη συλλόγου γυναικών του Ελληνοαραβικού Πολιτιστικού Κέντρου κ. Χάλα Ακάρι, η περίπτωση της μαθήτριας στου Ρέντη είναι η μόνη που πήρε δημοσιότητα, αλλά όχι η μοναδική. «Πέρυσι, σε σχολείο της Αττικής, μαθητές επιτέθηκαν σε μικρή μουσουλμάνα, της έβγαλαν τη μαντίλα και την ποδοπατούσαν. Η ίδια η μαθήτρια δεν μας άφησε να παρέμβουμε και αποφάσισε να μην ξαναφορέσει μαντίλα ώσπου να πάει στο πανεπιστήμιο», περιγράφει η κ. Ακάρι. Σύμφωνα με την ίδια, οι περισσότερες μουσουλμάνες μαθήτριες προτιμούν να μην φορούν καθόλου τη μαντίλα για όσα χρόνια πηγαίνουν στο σχολείο ή όσες ώρες περνάνε σε αυτό. «Κατά καιρούς δημιουργούνται προβλήματα με διευθυντές ή διδασκάλους γι’ αυτό το θέμα, αλλά τις περισσότερες φορές λύνονται γρήγορα και χωρίς πρόβλημα. Εκπρόσωποι της Πολιτείας ίσως να μην καταλαβαίνουν αυτή τη θρησκευτική ιδιαιτερότητα, όμως τη σέβονται», προσθέτει. Η ίδια προτρέπει τις νεαρές μουσουλμάνες να μην φορούν τη μαντίλα όταν δεν είναι σίγουρες για την πίστη ή τις... αντοχές τους.

Σύμφωνα με την κ. Ακάρι, η χρήση της μαντίλας έχει νόημα μόνο αν υπάρχει πίστη. «Εφόσον αυτό που κάνω με εκφράζει κανένα σχόλιο δεν μπορεί να με επηρεάσει. Στην αρχή, όπου και αν πήγαινα και κυρίως στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ένιωθα τα βλέμματα πάνω μου. Τώρα έπαψα να το παρατηρώ. Είχα και μερικά άσχημα περιστατικά στον δρόμο, όπου λοιδορήθηκα από αγνώστους», περιγράφει η Δήμητρα, μια Ελληνίδα που ασπάστηκε το Ισλάμ στα 24 της. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν οι γονείς μου, δεν μπορούσαν να δεχθούν την απόφασή μου: κάθε μέρα είχαμε κλάματα, φασαρίες και απειλές», σχολιάζει.

Μιλώντας στην «Κ» ο συντονιστής του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών Αχμέτ Μοαβία αναφέρει πως είναι ακόμα νωρίς να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για την αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας στη μαντίλα. «Οι περισσότερες μουσουλμάνες είναι πρώτης γενιάς μετανάστριες, κλεισμένες μέσα στο στενό περιβάλλον του σπιτιού. Δεν έχουν πολλές συναλλαγές με την κοινωνία, οπότε επιφυλάσσομαι να βγάλω συμπέρασμα», περιγράφει προσθέτοντας πως είναι αισιόδοξος. «Νομίζω ότι η ελληνική κοινωνία είναι εξοικειωμένη με την εικόνα της μαντίλας, από τη δική της πολιτισμική παράδοση. Φαντάζομαι ότι δεν θα προκύψουν συγκρούσεις», καταλήγει.

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ